Eerst keihard lopen, dan keihard met je hoofd tegen de muur lopen. Of de omgekeerde volgorde. It’s all part of the journey. Wij vroegen aan de adviseurs bij Runners’ lab niet ‘of’ zij ooit zulke momenten ervaarden. Wel hoe ze die ervaarden. Lees mee.
“Naast mijn job als adviseur in Zaventem doe ik op professioneel amateuristisch niveau aan atletiek. Vorige zomer verbeterde ik nog mijn persoonlijk record op de 1500m. Alle puzzelstukken vielen toen samen. Mijn voorbereiding verliep vlekkeloos. Geen blessures of kwaaltjes, wel weken van goede nachtrust, ideale omstandigheden en stevige concurrentie.”
“Het leuke aan een goeie dag hebben is dat je dat meteen voelt. Alles gaat gemakkelijk en ontspannen. Van de wedstrijd zelf weet je achteraf niets meer. Je gaat bij wijze van spreken naar hogere sferen. Aan de finish volgt dan de ontlading wanneer de klok stilstaat op een tijd die je nog nooit eerder liep.”
“Vanop mijn roze wolk ben ik aan mijn wintervoorbereiding begonnen. Vastberaden om nog meer kilometers te lopen, nog snellere tempo’s te trainen. Ik had te veel en te hard getraind. Met maar een half gevuld vat energie stond ik aan de start van mijn wedstrijden, goed wetende dat het geen schot in de roos ging worden. Qua mentale training kon dat tellen.”
“Mijn persoonlijk advies? Train nooit als de atleet die je wil worden in de toekomst. Train volgens de capaciteiten van je eigen lichaam. En train consistent. De persoonlijke records volgen vanzelf.”
“In 2014 stond het EK olympische afstand in de triatlon met rood omcirkeld in mijn agenda. Het jaar voordien was ik achtste geworden op dat kampioenschap. Voor minder ging ik dus niet.”
“Na het zwemmen kwam ik in de tweede fietsgroep terecht. In een poging het gaatje met de kopgroep te overbruggen, nam ik een groot deel van het werk voor mijn rekening. Tot we na 30 kilometer in de gietende regen terecht kwamen. Door de combinatie regen en kou was het bibberen. Zo hard zelfs dat ik mijn stuur niet meer onder controle kreeg. Ik liet mijn groep gaan. Afdalen tegen 60km/u was op dat moment onverantwoord. Uiteindelijk finishte ik ontgoocheld als negentiende. Ik baalde dat de conditie goed zat, maar de weersomstandigheden er een stokje voor staken. Daar kwam nog bij dat Sport Vlaanderen een top 8-notering als voorwaarde stelde om mijn tewerkstellingscontract te verlengen...”
“Na de race vlogen we onmiddellijk door naar het snikhete Chicago voor een WK-etappe. De zenuwen liepen hoog op na de ontgoocheling van het EK. De omstandigheden waren gelukkig al veel gunstiger. Ik miste na het zwemmen de grote fietsgroep, maar ik had zo’n sterke fietsbenen waardoor ik onverwacht de aansluiting kon maken. Uiteindelijk liep ik naar de veertiende plaats, mijn op één na beste prestatie op wereldniveau. Op het einde van het seizoen haalde ik zelfs nog twee podiumplaatsen in twee prestigieuze wedstrijden. Dat bleef gelukkig niet onopgemerkt bij Sport Vlaanderen. Mijn contract werd een seizoen verlengd!”
“Ik doe al sinds mijn zesde aan atletiek. Ik heb van kinds af aan heel graag gelopen. Maar vier jaar geleden ging het plots niet meer. Alles voelde te zwaar. Het werd een begin van een lange weg met veel vallen en weinig opstaan.”
“Wie er nog nooit mee in aanraking is gekomen, kan zich heel moeilijk voorstellen wat het is om een depressie te hebben. Je voelt je zo leeg. Je weet wat je moet doen, maar het lukt gewoon niet. Gedachten lopen over en je valt in een soort tunnelvisie waarin alles tegen zit.”
“We zijn nu een aantal jaar verder, maar elke week moet ik blijven werken aan mezelf. Ik ben wel weer met enige regelmatigheid aan het lopen. Ik heb mezelf zelfs opnieuw doelen durven stellen. Als alles goed blijft gaan, dan hoop ik de Antwerp 10 Miles te lopen. Eindelijk word ik weer gelukkig van het lopen. En dan vooral van lopen in een andere omgeving. Het liefst nog in de natuur waarbij ik onderweg diertjes kan spotten. Ik denk niet aan topprestaties of knaltijden. Gewoon op het gemak lopen en genieten van het moment.”
“In 2018 zou ik in Berlijn mijn derde marathon lopen. Ik wist ondertussen wat ik kon verwachten. Dankzij mijn goede voorbereiding was ik er helemaal klaar voor. Niets liet ik aan het toeval over. Op training had ik uitgebreid mijn voeding getest zodat ik perfect wist wat voor mij het best werkte.”
“In mijn geval een gelletje om de 45 minuten en rond kilometer 36 mijn vertrouwde cola zonder prik. Dat laatste bezorgde mij tijdens mijn laatste twee marathons altijd een extra boost. In Berlijn mocht die niet ontbreken.”
“Toch verliep niet alles volgens plan. Na 28 kilometer speelde mijn maag op. Veertien kilometer is dan nog heel ver, maar opgeven was geen optie. Ik combineerde lopen met wandelen en haalde die verdomde finishlijn. Het was niet mijn droomwedstrijd, maar ik heb het gedaan. Daar draait het uiteindelijk om.”
“Als marathonfanaat, was mijn hoogtepunt gek genoeg niet één van mijn eigen marathons. Wel die van Eliud Kipchoge in 2019 in Wenen. Dé historische wedstrijd waarbij hij onder de ‘onmogelijke’ twee uur liep. We stonden om 6u op om alles van dichtbij te kunnen volgen. Het was magisch. Hoe Kipchoge en zijn pacers als perfect geoliede machines voorbij zoefden zal ik nooit vergeten. Zijn techniek en concentratie was prachtig om te zien."
Op zoek naar de juiste loopschoenen, maar vind je het lastig om te kiezen? Bij Runners' lab staan ze voor je klaar met deskundig advies en een uitgebreid assortiment.
Al jaren sensibiliseert Runners’ lab sportende vrouwen over het belang van een goede sportbeha. Om te weten hoe diepgeworteld ons advies inmiddels is, deden we een onderzoek naar de sportbehagewoontes. Maar liefst 1.500 dames vulden de bevraging in.
Tags: sportbeha
Je weet pas wat je al die tijd gemist heb, als je ergens voor het eerst mee kennismaakt. Dat deden we. We lieten 100 wandelaars kennismaken met hun nieuwe favoriete soort wandelschoen. Hun verdict.
Tags: Active walking, New Balance
COPYRIGHT © 2023 RUNNER’S LAB - ALL RIGHTS RESERVED | TERMS OF USE | PRIVACY POLICY
